غزل مناجاتی اول مجلس، مدح و مرثیۀ سیدالشهدا علیه‌السلام
ما را اسـیـر هـجـر شه بی کـفـن مکـن تـنـبـیه‌مـان به فـاصـله انـداخـتن مکـن مـن آمـدم به خـیـمـه تـو تـا بـبـیـنـمـت حـال مـرا چـو حـال اویس قـرن مکـن یا رب قسم به پنج نمازی که خوانده‌ایم مـا را جـدا ز خانه این پـنـج تن مکـن ما را خـدا ز خاک حـرم آفـریـده است ما را شبیه خویش تو دور از وطن مکن با اشک چـشـم کـار گـدا پیـش می‌رود بی‌گریه بین روضه مرا سینه‌زن مکن با پهلوی شکـسته کـفن دوخـت فـاطمه ای شمر، بی‌وضو کفنش را به تن مکن هرچه که داشتی همه غارت شده حسین دیگـر اشـاره‌ای به عـقـیـق یـمن مکـن |